dat ziet er voor een aantal mensen wel spannend uit; een raar plastic staafje in het boekje waar normaal een stikkertje zou staan.

Maar wat houdt dat allemaal in? 

Van moederhond krijgen de pups antistoffen mee; dat heet maternale immuniteit. Op die manier zijn de pups de eerste weken beschermd tegen een aantal besmettelijke ziekten. Het aantal antistoffen neemt daarna in een paar weken tijd af en dan is het dus tijd om die antistoffen via een vaccinatie te gaan toedienen.

Een nadeel van vaccineren wanneer er nog veel antistoffen van mamma aanwezig zijn, is dat de kans groot is dat de enting niet of niet volledig aanslaat. Dus je denkt dat je jonge hond beschermd is, want er is een enting in gegaan.  

Wanneer je kiest voor titeren zal je allereerste stap zijn; eerst controleren hoe het zit met de antistoffen en dan kan je bepalen wanneer de eerste enting het beste gezet kan worden. Na die enting controleer je na een week of 4 of die is aangeslagen.

Wat is het voordeel?

 

zoals je kunt begrijpen hebben we te maken met meten=weten. Want de stipjes op het plastik geven aan in kleur hoeveel antistoffen er gemeten zijn.  hoe donkerder...hoe meer antistoffen.

Hiermee voorkom je overvaccinatie, maar in wezen ook dat je er van uit kan gaan dat je met een standaard vaccinatie-schema goed zit. Inmiddels kunnen steeds meer dierenartsen overweg met deze methode en wordt die geaccepteerd door hondenscholen en pensions. 

Wat in de praktijk dan in veel gevallen blijkt; op een juist tijdstip een cocktail enting geeft een heel leven lang bescherming. 

Voor de ziekte van Weil kan nog niet worden getiterd dus daarvoor zou je wel standaard kunnen kiezen. Ook de kennelhoest entingen en rabiës zullen in veel gevallen een verplichting blijven.